Van Koninkrijk tot Ballingschap

Israël werd circa 1100 v. Chr een zelfstandige natie en rond 1000 v. Chr. een koninkrijk. 

Het werd bezet door Assyriërs, Babyloniërs, Perzen en Grieken, maar het merendeel van de bevolking bleef Joods.

  Het was niet de eerste keer dat joden zich tussen andersdenkenden verspreidden. De mensen van het Tienstammenrijk, het koninkrijk Israël, werden door de Assyriërs ontvoerd. Ze verdwenen in de geschiedenis. De overgebleven twee stammen, samen het koninkrijk Juda, zijn rond 580 v. Chr. naar Babylonië gedeporteerd. Ze woonden in het deel van het land dat nu de Westoever wordt genoemd. Ongeveer zeventig jaar later komt een deel van het volk naar hun land – Judea – terug; een deel blijft achter. Een ander deel vestigt zich elders in het veel latere Romeinse rijk. Zo wonen in Alexandrië - in vroegere tijden een intellectueel

centrum – veel joden. 

Romeinse overheersing (63 v. Chr. - 614 n. Chr.

Rechts: Tijdens de Joodse opstand tegen de Romeinen wordt Jeruzalem  met de tempel in 70 n.C. door Titus veroverd en verwoest.

In 63 v. Chr. begon de Romeinse overheersing.
Tussen 70  en 125 n. Chr. worden grote aantallen christenen én joden gedood. Vooral tijdens de eerste grote Joodse opstand tegen de Romeinse bezetter.
Tussen 132-135 n. Chr.  kwamen de Joden voor de tweede keer in opstand tegen Rome onder aanvoering van Bar Kochba. Keizer Hadrianus (bekend van de Hadrian Wall in Engeland) sloeg de opstand met zóveel geweld neer dat er enkele honderdduizenden slachtoffers vielen. Hij verwoestte vervolgens  Jeruzalem en herbouwde de stad als Romeinse ‘regio-hoofdstadstad’ "Aelia Capitolina". Hij gaf Judea de nieuwe naam "Syria Palaestina" , met de bedoeling dat de naam Israël in de toekomst nooit meer zou worden genoemd en vergeten zou worden.

Het Byzantijnse Rijk (330 - 614)
In het jaar 306 n. Chr. krijgt Rome een nieuwe keizer, Constantijn de Grote (ca. 280-337).
Deze omarmt het christelijke geloof,  komt tot bekering en sticht in 330 n. Chr. in Palestina, het oostelijke deel van het grote Romeinse rijk,  een nieuw rijk: Byzantium. Vanaf dat moment valt Palestina onder Byzantijns bestuur, met als Byzantijnse hoofdstad Konstantinopel, in Rome ook wel Roma Nova, Nieuw Rome, genoemd.

Het Byzantijnse Rijk kende in korte tijd grote rijkdom.

De welvaart was groots en bereikte zelfs de armste ingezetenen van Byzantium.
Door de bekering van Constantijn de Grote werd het christelijk geloof in het gehele rijk ingevoerd. Later, na Constantijns overlijden, werd het christendom zelfs de eerste religie.
Niet dat dat goed nieuws was, zeker niet voor alle joden, want die kregen (toen al) de schuld van Jezus’  lijden en dood.

In 614 is het uiteindelijk gedaan met het toch al tanende Romeinse rijk. De Perzen vallen Palestina binnen en slachten af, wat ze maar kunnen. Erg succesvol waren ze niet want al in 636, amper 22 jaar later valt een heel nieuwe vijand Palestina binnen.

(foto boven: Byzantijns kerkgewelf in Istanbul, het vroegere Konstantinopel)